Outcross dus. Iedereen die anti is kan bij deze dus afhaken/ontvrienden/’niet meer leuk vinden’ etc. Voor de rest leg ik uit waarom ik ervoor gekozen heb.

Ter voorbereiding op mijn eerste nestje heb ik me op allerlei cursussen en opleidingen gestort, lezingen en symposia gevolgd en boeken gelezen. Al snel kwam de nadruk op erfelijkheid en genetische diversiteit te liggen. Diverse genetici en andere experts legden uit wat inteelt betekent, maar nog belangrijker, verwantschap. Dat verwantschap veel verder gaat dan het uitrekenen van een COI en dat verwantschap niet zelf uit te rekenen is, omdat je dan helemaal terug moet gaan naar de oorspronkelijke founders van een ras en de complete populatie sindsdien moet bekijken. Dat is domweg niet te doen zonder speciale software. Die software is er wel, Dogs Global kan verwantschapsberekeningen verzorgen en kijken of er genetisch nog interessante matches te maken zijn binnen de wereld populatie, maar helaas zijn die berekeningen er nog niet voor de Ierse Wolfshond. Ik heb mijn best gedaan binnen de IERDIE om Dogs Global opdracht te geven voor die berekeningen, en in Birmingham op de Crufts heb ik er ook over gesproken met vertegenwoordigers van de Irish Wolfhound Health Group en de IWDB, de Irish Wolfhound Database. Die laatste organisatie lijkt de aangewezen ‘persoon’ te zijn om Dogs Global te benaderen maar helaas wordt er een meer afwachtende houding aangenomen en moet Dogs Global zelf toenadering zoeken en uitleggen wat ze voor het ras kunnen betekenen. En hebben ze het helaas te druk voor, omdat ze keihard werken aan hun site om die tijdens de World Dog Show 2018 te kunnen presenteren op hun eigen stand.

Maar…. Redelijkerwijze is wel aan te nemen dat het met de verwantschapscijfers binnen de Ierse Wolfshonden populatie niet best gesteld zal zijn. Er zijn in het verleden (bij alle rassen) bottlenecks geweest (bijvoorbeeld oorlogen, populaire kampioensreuen) waardoor heel veel unieke genen verloren gegaan zijn omdat de dragers van die genen niet gebruikt werden of stierven, en geschat wordt dat circa 50% van alle rassen een zeer grote verwantschap kent van 30% of meer. Dat is méér dan een broer en zus combi! Daarnaast is er onderzoek gedaan waaruit blijkt dat 40% van de rashonden lijdt aan een erfelijke aandoening. 40% tegen een statistisch normale 1 a 2%. Bij de Ierse Wolfshond kennen we de problemen als DCM, botkanker, levershunt en (gelukkig in mindere mate) epilepsie maar de gevolgen van de onzichtbare sluipmoordenaar inteelt depressie worden ook steeds beter zichtbaar. Ik denk dat iedereen herkent dat Ierse Wolfshonden gemiddeld steeds jonger overlijden. Je hoort vaak ‘maar grote honden worden nou eenmaal niet oud’. Maar wanneer je ‘oudere’ mensen spreekt die het ras al lang en goed kennen weten die je te vertellen dat ze vroeger met gemak 11 a 12 jaar oud werden. Nu gebeurd dat nog maar bij hoge uitzondering. Maar inteelt depressie kan bijvoorbeeld ook zorgen voor kleinere nesten, onvruchtbaarheid dus meer lege teven of reuen die niet goed meer willen dekken, minder verzorgende moeders, etc. Wat mij definitief heeft doen besluiten om niet meer te willen fokken binnen een gesloten genenpool was de uitleg wat inteelt en het homozygoot worden van steeds meer genen doet met het immuun- of afweersysteem. Dat systeem bestaat uit vele verschillende genen/allelen die samen de bescherming vormen tegen aanvallen van buitenaf maar ook van binnenuit. Uit hoe minder unieke, heterozygote genen dat systeem bestaat, hoe minder antwoorden dat systeem heeft op de aanvallen van buitenaf en van binnenuit. Onder andere bij de Ierse Wolfshonden zie je steeds meer kanker, acuut verlopende en fatale longontstekingen en minder dodelijke maar wel vervelende zaken als vacht- en allergieproblemen. En dat heeft mijns inziens veel te maken met het afweersysteem wat steeds verder verzwakt raakt. Wanneer je dan hoort dat inteelt depressie ook de oorzaak kan zijn van angst, en je leest steeds meer over en ziet steeds meer angstige honden met ‘rugzakjes’ in de maatschappij dan is voor mij het bewijs dat inteelt depressie bestaat wel geleverd.

Het goede nieuws is dat inteelt/verwantschap niet erfelijk is! Wanneer je 2 onverwante honden bij elkaar zet is de inteelt depressie meteen weg en krijg je een heterosis effect. Citaat van Ir. René van der Linde: heterosis treedt op als dieren van twee verschillende rassen met elkaar worden gepaard. De combinatie van genen van twee verschillende rassen zorgt voor betere prestaties dan op basis van de ouders verwacht mag worden. Het heterosiseffect wordt sterker naarmate rassen minder verwantschap met elkaar hebben. Einde citaat. Nou hoor je heel vaak ‘maar kruisingen worden ook ziek en lijden ook aan erfelijke ziektes’. Dat klopt. Ten eerste horen erfelijke ziektes bij het leven. Ieder mens en ook iedere hond is drager van zeker 5 erfelijke ziektes (volgens sommige genetici, volgens anderen zijn dat er nog wel meer). Maar de kans dat die erfelijke ziekte een lijder produceert is nihil wanneer het (veelal) recessieve gen maar bij 1 van de ouders voorkomt. Voor een aantal van die ziektes zijn er DNA testen beschikbaar zodat je uit kan sluiten dat er een lijder geboren wordt. Maar voor het grootste deel van die ziektes niet, en dan is het ‘hopen’ dat niet beide ouderdieren drager zijn. Wanneer je een kruising doet buiten de gesloten genenpoel wordt de kans op drager x drager al een stuk kleiner. Wanneer je een kruising doet buiten de rasgroep is die kans nog veel kleiner omdat de verwantschap van die honden nog veel verder in het verleden ligt. Maar, helaas is de kans nooit nihil. Maar voor mezelf kan ik dan zeggen dat ik al het mogelijke eraan gedaan heb om het risico op erfelijke ziektes bij mijn pups te vermijden, en ervoor te zorgen dat ze een zo lang en gezond mogelijk leven tegemoet gaan. Time will tell!

Dus, een outcross. Welke outcross kom ik in het volgende artikel op terug!